Karantina sürecinde vaktimizin büyük çoğunluğunu evde geçirdik. Geçirdiğimiz bu süre zarfı içerisinde de evdeki sorumluluklarımızı yerine getirdikten sonra yeni uğraşlar bulmaya çalıştık. Bir günde 1 sezon dizi bitirdik, 1000 sayfalık kitaplar okuduk, temizlik yaptık ve mutfakta şu ana kadar hiç yapmadığımız kadar tarif denedik. En önemlisi de hergün ekmekler yaptık. Üstelik hiç misafir gelmemesine rağmen. Peki bunun nedeni ne?
via GIPHY
Freud’a göre biz içimizde yaşam ve ölüm içgüdülerini barındırırız. Korona salgını da bizim ölüm korkumuzu tetikledi ve biz bununla baş etmeye, yaşamaya başladık. Yaşamak içinse varolmak gerekir. Bununla beraber temel gereksinimiz olan ekmek bizim hayatta kalabilme duygumuzu bize yaşatıyor ve mutlu oluyoruz.
Aynı zamanda stresin en önemli kaynağı engellenme ve belirsizliktir. Korona salgını, beraberinde belirsizliği getirdiği için bizler de bu stresi yeni bir şeyler üreterek yenmeye çalışıyoruz.
Prof. D. Nevzat Tarhan’a göre karbonhidratlar beynimizin ödül merkezini en hızlı uyaran gıdalardır, bağımlılık yapar ve yoksunluk belirtileri çıkarır. Kriz günlerinde beyin bu kısa yolu kullanır, hayal ve niyet etmek ayna nöronları çalıştırıp keyf verir.
Sonuç olarak üretkenlik yarışmasında değil bir pandemi içerisinde olduğumuzu unutmamalıyız. Bu durumda üretmek kadar üretememek de normal. Herkesin stres veya kaygıyla başetme yöntemi farklı olabilir. Kalın kitaplar okuyamayıp, bir çok dizi film bitirmeyip, ekmek yapamıyor olabilirsiniz belki ihtiyacınız olan şey bu süreçte kendinizi dinlemek olabilir.
Not: Bu haftadan itibaren her pazar bu sayfa aracılığıyla sizlerle birlikte hasbihal edeceğim. Bir sonraki hafta görüşmek üzere. Sağlıcakla kalın!